"Mistrz jest kimś, kto posiada klucz do tego, żebyś sam stał się Mistrzem... kimś, kto pomoże ci zrozumieć, że ty także jesteś Mistrzem".

"Nasza ścieżka nie jest religią. Nie nawracam nikogo na katolicyzm czy buddyzm, albo jakiś inny "izm". Po prostu oferuję wam możliwość poznania samych siebie, żebyście dowiedzieli się skąd pochodzicie, żebyście przypomnieli sobie o swojej misji tutaj na ziemi, żebyście odkryli tajemnice wszechświata, żebyście zrozumieli, dlaczego istnieje tyle nieszczęścia i żebyście dowiedzieli się, co was czeka po śmierci".

Najwyższa Mistrzyni Ching Hai

Na początku była światłość

(Am Anfang war das Licht)

film dokumentalny, Austria, 2010, 90 min.

reżyser: Pether-Arthur Straubinger

http://www.planeteplus.pl/dokument-na-poczatku-byla-swiatlosc_37276

http://www.youtube.com/watch?v=-JWmGcW_mpg

Pozornie absurdalna zagadka: "czy można żyć bez jedzenia?" doprowadza do niezwykłych wniosków z pogranicza nauki i filozofii. Czy można żywić się wyłącznie światłem?

To pytanie przypomina żart lub zapowiedź historii science fiction. Jednak jest to również problem, z którym od lat borykają się naukowcy, badający kwestię bretarianizmu. Jest to zjawisko, polegające na zaprzestaniu przyjmowania pokarmów i płynów, a także prowadzeniu szczególnego stylu życia, w którym jedzenie podlega całkowitej eliminacji i jest zastępowane bezpośrednio przyswajalną energią świetlną, zwaną praną. Reżyser filmu trafia na trop bretarian inspirując się postacią patrona Szwajcarii - Mikołaja z Flüe, który żył bez pożywienia przez dziewiętnaście lat. Niemal wszystkie tradycje religijne odnotowują przypadki tak radykalnego postu, związanego ze szczególnymi praktykami duchowymi, doświadczeniami mistycznymi lub świadectwami przetrwania w wyjątkowo ciężkich warunkach. Film pokazuje jednak ludzi, którzy współcześnie utożsamiają się z bretarianizmem i stosują odżywianie światłem. W ten sposób pokazuje zagadkę, która pozostaje bez odpowiedzi w świecie nauki. Narracja filmu ma charakter swoistego śledztwa medyczno-filozoficznego przywołującego wypowiedzi zarówno tych, którzy twierdzą, że żyją wyłącznie dzięki pranie, jak i zdecydowanie sceptycznych naukowców. Ich bezwzględne przekonanie o niemożliwości tego typu praktyk zostaje jednak podważone przez zadziwiające wyniki eksperymentów, które zdają się potwierdzać lub przynajmniej nie wykluczać całkowicie świadectw poszczących. Reżyser szukając wyjaśnienia tej kwestii wskazuje na różnicę paradygmatów myślenia i patrzenia na człowieka w rozmaitych modelach filozoficzno-kulturowych. Dociera do miejsc, w których życie duchowe, autorefleksja i świadomość ciała stanowi wartość podstawową dla ludzkiej egzystencji, zaś sposób życia silniej wiążą człowieka z naturą. Film jest przenikliwą obserwacją różnic w myśleniu, funkcjonowaniu i wartościowaniu rzeczywistości, które na gruncie tak spektakularnego problemu, jak życie bez pożywienia, okazują się przepaścią nie do przeskoczenia. Pomostem łączącym dwa światy są jednak historie ludzi: naukowców, myślicieli, mieszkańców wielkich miast, którzy startując z pozycji negacji i racjonalnego zaprzeczenia, decydują się pójść za głosem ciekawości i poddają sami siebie eksperymentowi odżywiania praną. Ich przykłady okazują się być najbardziej fascynujące.